Αυγουστιάτικο φεγγάρι ή αυγουστιάτικη ταλαιπωρία ;;;
Αυτό αναρωτιόμουνα χθες το βράδυ, πηγαίνοντας για Ακρόπολη. Αφού έκανα μιάμιση ώρα να παρκάρω και 20 λεπτά περπάτημα μέχρι να φθάσω εκεί, βρέθηκα μαζί με χιλιάδες κόσμο να προσπαθούμε να προχωρήσουμε στη λαοθάλασσα που πλημμύρισε τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου
Δεν βρίσκαμε ούτε πεζούλι για να κάτσουμε.
Καλαμποκάδες και περιπτεράδες έβλεπαν τους πελάτες τους να σχηματίζουν ουρές για ένα μπουκάλι νερό ή ένα καλαμπόκι.
Στις καφετέριες επικρατούσε το αδιαχώρητο. Ουρές κι εκεί ορθίων που περίμεναν να αδειάσει κανένα τραπέζι.
Με αυτά και με εκείνα μου έφυγε πολύ νωρίς κάθε διάθεση ρομαντισμού.
Την επόμενη αυγουστιάτικη πανσέληνο θα την περάσω στο μπαλκόνι μου με σβηστά φώτα, ποτάκι, άντε και κανένα κεράκι αναμμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου